Ponieważ powstało sporo papierowych gwiazdek/śnieżynek, wykorzystałam je do świątecznych wianków.
niedziela, 4 grudnia 2016
środa, 16 listopada 2016
poniedziałek, 17 października 2016
JASZCZURKA ZWINKA ( Lacerta agilis ).
Podobno każdy ma swoje opiekuńcze zwierzę.
Taki pogląd przedstawiali chociażby Indianie, którzy szczególną uwagą traktowali przyrodę, pojmując ją i siebie jako ziemską wspólnotę. Łączność ta nabierała mistyczny wręcz charakter.
Nadal istnieje opinia, iż każdy człowiek posiada przypisane mu zwierze, którego rolą jest opieka i prowadzenie ludzkiej duszy.
Tak czy owak, bez szerszych rozważań stwierdzam, że mam takowe zwierzę, które traktuję jako mi bliskie choć nie do końca jest to dla mnie jasne i wytłumaczalne, a jest nim jaszczurka.
Zwinki pewnego roku zamieszkały w moim ogródku. Ich obserwacja, nawet karmienie dżdżownicami były ogromną frajdą. Wtedy to dostrzegłam wiele wspólnych cech.
Szczególnie ich upodobanie do ciepła i leniwego wygrzewania się ale też i ruchliwość powodowana ostrożnością, u mnie raczej wielozadaniowością. Do tego niechęć do stadnego życia, a nawet izolacja, którą i ja od lat sobie cenię. I ta fascynująca umiejętność regeneracji, analogiczna do podnoszenia się w trudnych życiowych sytuacjach. I tylko jednej umiejętności nie udało mi się skopiować - zimowej hibernacji i tegoż jaszczurkom zazdroszczę.
Cóż więcej? No, właśnie nie wiem.
Ale fotek kilka jaszczurki zwinki pozostało.
Taki pogląd przedstawiali chociażby Indianie, którzy szczególną uwagą traktowali przyrodę, pojmując ją i siebie jako ziemską wspólnotę. Łączność ta nabierała mistyczny wręcz charakter.
Nadal istnieje opinia, iż każdy człowiek posiada przypisane mu zwierze, którego rolą jest opieka i prowadzenie ludzkiej duszy.
Tak czy owak, bez szerszych rozważań stwierdzam, że mam takowe zwierzę, które traktuję jako mi bliskie choć nie do końca jest to dla mnie jasne i wytłumaczalne, a jest nim jaszczurka.
Zwinki pewnego roku zamieszkały w moim ogródku. Ich obserwacja, nawet karmienie dżdżownicami były ogromną frajdą. Wtedy to dostrzegłam wiele wspólnych cech.
Szczególnie ich upodobanie do ciepła i leniwego wygrzewania się ale też i ruchliwość powodowana ostrożnością, u mnie raczej wielozadaniowością. Do tego niechęć do stadnego życia, a nawet izolacja, którą i ja od lat sobie cenię. I ta fascynująca umiejętność regeneracji, analogiczna do podnoszenia się w trudnych życiowych sytuacjach. I tylko jednej umiejętności nie udało mi się skopiować - zimowej hibernacji i tegoż jaszczurkom zazdroszczę.
Cóż więcej? No, właśnie nie wiem.
Ale fotek kilka jaszczurki zwinki pozostało.
wtorek, 11 października 2016
TERENOWE MANDALE I TAKIE TAM.
Trudno wyjaśnić, dlaczego czasami mam ochotę coś narysować lub ułożyć wzór na piasku.
Lubię przebywać sama ze sobą ale nie lubię bezczynności, może więc dla zajęcia rąk tworzę czasami na przykład mandale. W głównej mierze jest to wyraz dobrego samopoczucia, rzec można ogólnego dobrostanu, zwłaszcza gdy napotykam cudne widoki i kojący spokój. Taka praca jest wówczas rodzajem podziękowania dla zastanej chwili.
Lubię przebywać sama ze sobą ale nie lubię bezczynności, może więc dla zajęcia rąk tworzę czasami na przykład mandale. W głównej mierze jest to wyraz dobrego samopoczucia, rzec można ogólnego dobrostanu, zwłaszcza gdy napotykam cudne widoki i kojący spokój. Taka praca jest wówczas rodzajem podziękowania dla zastanej chwili.
Poniższa mandala utrwalona została między pasami folii stretch.
Doskonale prezentuje się jako jesienny witraż naklejony na szybę.
Mandala ułożona na plaży, rok 2017.
Subskrybuj:
Posty (Atom)